De volgende cursiste is aan de beurt.

Op dit moment komt er weinig uit haar handen.

Ze heeft een burn-out.

Jannie maakt een afwezige indruk.

De buitenkant is wel aanwezig, maar de binnenkant is vertrokken.

Zo praat ze ook.

Al is ze 34 jaar, ze praat met een 16 jarig Britney Spears stemmetje.

Als ze zich verspreekt, dan zegt ze ook nog ‘oeps nu doe ik het weer’.

Ze kijkt me amper aan.

Waar ze wel heen kijkt, dat weet ik niet.

Op zijn Duits zeggen ze ‘ins Blaue hinein’.

Ze is één van een tweeling.

Ik vraag haar of ze één van een twee-eiige tweeling is?

Ik heb je net verteld dat die ander een broertje is, zegt ze.

OMG wat voel ik me eventjes een stom ei.

Nu is Jannie wel even aanwezig.

Blijkbaar was ik eventjes afwezig.

We krijgen samen de slappe lach.

De Familieopstelling

Ik vraag haar om haar ouders en broertje op te stellen.

Tussen de ouders is er enige afstand.

De moeder vormt met haar 2 kinderen een groepje, een gezin en de vader staat op enige afstand.

Jannie staat rechts naast moeder.

Daarmee staat ze naast moeder op de partnerplek.

Eigenlijk is dit vaders plek.

Ze staat achter haar tweelingbroertje.

Grappig overigens hoe ze het als de oudere zus heeft over haar broertje.

Ze staat eigenlijk op de plek van de ouder.

Ouders horen letterlijk achter hun kinderen te staan.

Ze rugsteun te geven, zodat ze de wijde wereld in kunnen gaan.

Ze zijn even groot, dus ze is achter haar broertje amper zichtbaar.

Toelichting op de opstelling

Ze komt uit een boerengezin.

Vader en moeder hadden even een leuk moment op de hooizolder.

Moeder werd zwanger, toen ze amper 17 jaar was.

Oeps.

Eerst wat later ongesteld dan gewoonlijk.

Nog wat dagen geduld.

Oh jee.

Hoe vertel ik het mijn ouders?

En wanneer?

Hoe vertel ik het hem?

En wanneer?

Wil hij me dan nog wel?



In hoeverre ben je toegerust op deze vragen die zich aandienen als je net 17 jaar bent?

Moeder noch de artsen hadden in de gaten, dat het 2 kinderen zijn.

Dat werd pas tijdens de bevalling duidelijk.

Dat was schrikken.

Lieve lezer dat moet je je eventjes voorstellen.

Dan ben je 17 jaar, je vriendje is 25 jaar en er komen 2 kinderen aan.

Eerst nog maar even getrouwd.

Er zit beweging in

Terwijl Jannie dit vertelt, is er beweging in de familieopstelling gekomen.

Dochter en moeder zijn tegenover elkaar gaan staan.

Dochter zegt tegen moeder: “soms ben ik even afwezig, want dan duizelt het me”.

Moeder maakte in de opstelling een afwezige indruk.

Het lijkt haast wel aslof ze wat wakker schrikt.

Ze kijkt wat verward.

Moeder antwoordt: “Toen ik hoorde dat ik zwanger was, duizelde het mij ook.

Het zijn mijn duizelingen.

Ze horen bij mij.

Geeft ze maar terug”.

We zien zowel moeder als dochter langzaam opknappen.

Moeder huilt.

Dochter huilt ook.

“Je hebt het volste recht om er te zijn” zegt moeder tegen haar dochter.

Moeder omarmt haar dochter.

De warmte komt wat terug.

Daarna kijkt moeder naar het tweede kind van de tweeling: het jongere broertje.

Ze zegt tegen hem: “je was te veel voor me”.

Au.

Het doet ons pijn om dat te horen.

Het oudere zusje beseft nu dat ze wellicht geluk heeft gehad.

Nu kan ze met haar leven beginnen.

Nu kan ze leren er helemaal te zijn.

De burn-out kan stoppen.

Het energielek is gelokaliseerd.

Nu eerst bijkomen.

Dan weer opladen.

Toelichting op de familieopstelling

Met de zwangerschap diende zich een toekomst aan met deze man.

Dan ben je 18 jaar en je hebt meteen een gezin.

Het is maar de vraag, of ze ook met deze man getrouwd zou zijn als er geen zwangerschap zou zijn.

Het was moeder gewoonweg te veel, toen ze op 17-jarige leeftijd ontdekte dat ze zwanger was.

Haar hart ging op slot tot op de dag vandaag.

Als moeders warmte niet naar de kinderen kan stromen, is het voor de kinderen moeilijk om een succesvol leven op te bouwen.

Ik zie in meerdere opstellingen met brun-out, dat ze warmte in de ziel is opgedroogd.

Liefde is de brandstof van de ziel.

Bij te weinig liefde en warmte gaat de ziel tegensputteren.

Als er sprake is van jaren lang tekort aan warmte en liefde, stort de ziel een keertje in elkaar.

Dan gaat het licht uit.

Daarna is het hard werken om het licht weer aan te krijgen.